تپه مارلیک:

چراغعلی تپّه که بعدها به تپّه مارلیک شهرت پیدا کرد در منطقۀ رحمت آباد رودبار در روستای نصفی واقع شده است. این تپه در حقیقت بقایای یکی از گورستان های باستانی پادشاهان محلّی است، که احتمالاً در حدود اواخر هزارۀ دوّم و اوائل هزارۀ یکم در این نواحی حکومت می کردند. تپّۀ مارلیک یکی از تپّۀ های پنج گانه ای است که در درۀ گوهر رود قرار دارد. در منطقۀ مارلیک، که حدود 135 متر طول و80 متر عرض دارد، تعداد 53 آرامگاه شناسایی شد. قبور آرامگاههای مارلیک عموماً از سنگ وگل ساخته شده است. عموماً جسد مردگان را با لباس رسمی وتزیینات کامل بر روی تخته سنگ وبه پهلو قرار می دادند و در این حالت زانوان اندکی خمیده بود. همراه مردگان ظروف تشریفات مذهبی، مجسّمه ها، زیورآلات، اسلحه، ظروف آشپزخانه و اسباب بازی کودکان دفن می شد. این امر نماینگر هویّت صاحب آرامگاه ونیز معرف عقاید مذهبی اقوام ساکن در محل بود. دکتر نگهبان ساکنان این منطقه را از اقوام هندو اروپایی واحتمالاً قوم باستانی ماردها یا آماردها دانسته که پیشقدمان آنها در نیمۀ دوّم هزارۀ دوّم قبل از میلاد به این منطقه وارد شده و در دامنۀ شمال جبال البرز و کرانه های جنوبی دریایی مازندران مستقر گردیده اند. در حفاری مارلیک از نمونه اشیایی که به تعدادزیاد به دست آمده می توان به آثار فلزی اشاره داشت.آثار واشیای فلزی از جمله ظروف مکشوفه از مارلیک به چند دسته ظروف زرّین، سیمین ومفرغی تقسیم شده اند.

منبع: کتاب گیلان- جلد پنجم- صفحه 1138